مناخیم ولفوویچ بگین در 16 اوت 1913 میلادی در یک خانواده یهودی روسی در شهر "بروسک" در منطقه بالتیک "لهستان" متولد شد. او تحصیلات مقدماتی خود را در لهستان پشت سر گذاشت و سپس وارد دانشکده حقوق دانشگاه "ورشو" در لهستان شد. مناخیم بگین از مریدان "زعو جابوتینسکی"، صهیونسیت لهستانی طرفدار نسل کشی غیر یهودیان بود که تئوری دیوار آهنین را وضع کرد. او از زمانی که وجود صهیونیستها در جغرافیای آسیای غربی فقط در حد چند گروهک آدمکش و تروریست خلاصه می شد و هرگز چیزی به نام دولت اسرائیل در فلسطین اشغالی وجود نداشت، یکی از ستون های اصلی حاکمیت سیاسی اسرائیل بود و از ارکان اصلی نظام صهیونیستی محسوب می شد. او در سال 1929 میلادی به جنبش یهودی "بتار" پیوست و همزمان با آغاز جنگ جهانی دوم در سال 1938 میلادی از کشور لهستان فرار کرد و از طریق ایران به فلسطین رفت. مناخیم بگین در فلسطین رهبری گروه مسلح صهیونیستی "ایرگون" را در سال 1943 میلادی برعهده گرفت. در کارنامه رهبری او در این گروه انفجار هتل "ملک داوود" که محل اسکان فلسطینیان بود و قتل عام مردم روستای "دیر یاسین" به چشم می خورد. او در سال 1949 میلادی به پارلمان اسرائیل وارد شد و حزب مخالف مجلس را رهبری نمود و در انتخابات سال 1977 میلادی به نخست وزیری اسرائیل رسید که این مقام تا سال 1982 میلادی ادامه یافت. این قصاب "دیر یاسین" در مقام نخست وزیری هم به کشتار مردم بی دفاع فلسطین در اردوگاههای "صبرا" و "شتیلا" ادامه داد. در زمان نخست وزیری او با وجود مخالفت های فراوان بلندیهای "جولان" در روسیه به اسرائیل الحاق شد. پیمان "کمپ دیوید" که در آن مصر، اسرائیل را به رسمیت شمرد و موافقت کرد که از مبارزه با اسرائیل کنار رود از دیگر اقدامات مناخیم بگین در زمان نخست وزیریش محسوب می شود. او حتی به دلیل این پیمان به صورت مشترک با "انور سادات" نخست وزیر مصر جایزه صلح نوبل را در سال 1978 دریافت کرد. مناخیم بگین در سال 1982 میلادی به نوعی جنون مبتلا شد به طوری که کابوس به طور مداوم با او همراه بود و سرانجام در سال 1992 میلادی در 79 سالگی در شهر "تل آویو" در اسرائیل مرد.