ابوالعباس احمد بن متوکل، فرزند "متوكل بن معتصم" در سال 229 قمری از كنیزی به نام "فتیان رومی" در سامرا به دنیا آمد. وی در رجب سال 256 قمری پس از قتل مهتدی عباسی به خلافت رسید. خلافت وی به مدت 23 سال ادامه یافت و در این مدت رویدادهای بزرگی برای مسلمانان و دستگاه خلافت پدید آمد. بزرگترین و معروفترین وقایع این دوره عبارتند از، قیام "زنگیان" در بصره و هجوم "صفاریان" از شرق ایران به سوی عراق. در این مدت معتمد عباسی و برادرش "موفق عباسی" تلاشهای زیادی به عمل آوردند تا بر معترضان و شورشیان فایق آیند. معتمد عباسی که از مخالفان و دشمنان سرسخت اهل بیت علیهمالسلام بود، توانست امام حسن عسکری علیهالسلام به واسطه سم مسموم و در سامرا غریبانه به شهادت برساند. وی هم چنین طبق اسناد و منابع تاریخی، امام هادی(ع) را به دستور برادر خود معتز (خلیفه وقت عباسی) مسموم و به شهادت رساند. همچنین به دستور وی پس از شهادت امام حسن عسكری علیهالسلام، مامورین حكومتی به خانه امام حسن عسكری علیهالسلام یورش برده و برای یافتن فرزند آن حضرت یعنی حضرت حجت بن الحسن علیهالسلام به تفحص و جستجو پرداختند. معتمد عباسی سرانجام در 18 رجب سال 279 قمری در بغداد به هلاکت رسید.