محمد توفیق بن علی بن محمد بکری صدیقی تیمی عمری سبط آل حسن، در سال 1287 در قاهره متولد شد. نسب او به خلیفه اول "ابوبکر" می رسد. وی دانشهای دینی را از "شیخ اِنبابی" معروف به "شیخ ازهر" فراگرفت و به دریافت اجازه از وی نائل شد. او ریاست مشیخت بکریه را داشت و در سال 1309 منصب "نقیب الاشرافی" و سرپرستی مشایخ طریقه های صوفیه در مصر به او تعلق گرفت و به عضویت دائمی مجلس شورای قانونگذاری و مجلس عامّه در آمد. وی دو بار از اروپا دیدن کرد و با شماری از رجال آن سامان آشنا شد. "عبدالحمید" دوم عثمانی نشان درجه یک عثمانی به او داد. او با جنبش ملی مصر همکاری می کرد و هنگام دیدار ولیعهد انگلستان از مصر، در نامه ای سرگشاده خطاب به او که در جریدت مؤید به چاپ رسید، مسئلت مصر را مطرح کرد. بکری زبانهای فرانسه و ترکی را نیکو می دانست و به انگلیسی سخن می گفت. وی مردی باهوش، بدیهه گو و شیرین زبان، و مجلس وی میعادگاه ادیبان و سیاستمداران بود، ولی به دلیل اشتغالات سیاسی، دشمنان فراوان داشت که برضد او توطئه می کردند. او سرانجام در سال 1351 درگذشت.