علی موسوی گرمارودی، در تاریخ 31 فروردین ماه سال 1320، در محله "چهار مردان" قم به دنیا آمد و از پنج سالگی آموزش را نزد پدر آغاز نمود. وی پس از گذراندن تحصیلات مقدماتی در قم، همراه پدر به مشهد رفت و پس از فراگیری علوم دینی، 4 سال بعد به قم بازگشت. او با قیام 15 خرداد سال 1342 و دستگیری امام خمینی(ره)، همراه پدر به شهرری آمد و به تدریس پرداخت. گرمارودی در سال 1345، در مقطع کارشناسی علوم قضایی در دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد و سپس تحصیلات خود را در رشته زبان و ادبیات فارسی در مقطع فوق لیسانس و بعد دکترا در دانشگاه تهران ادامه داد و توانست دکترای زبان و ادبیات فارسی را دریافت نماید. در سال 1348، اولین منظومه وی با نام "خاستگاه نور" بهترین اثر شناخته شد و این آغاز شهرت گرمارودی به عنوان شاعری توانا بود. گرمارودی در سال 1352، به سبب فعالیتهای انقلابی توسط ساواک دستگیر و 4 سال بعد از زندان آزاد شد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، چند اثر خویش یعنی مجموعه شعر "عبور"، "سایه سار نخل ولایت" و "سرود رگبار" را در دفتر نشر فرهنگ اسلامی به چاپ رساند. سپس "کانون فرهنگی نهضت اسلامی" که بعدها به "حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی" تغییر نام داد را تأسیس کرد. گرمارودی از اسفند سال 1357 تا 1360، سرپرست انتشارات انقلاب اسلامی بود. این موسسه که در ابتدا فرانکلین نام داشت، در اواخر دهه 1360، با ادغام در "وزارت فرهنگ و آموزش عالی" از صورت یک مؤسسه خارج و از آغاز سال 1373، با نام "شرکت انتشارات علمی و فرهنگی" با انتشارات علمی و فرهنگی "بنگاه ترجمه و نشر کتاب سابق" ادغام شد. گرمارودی در دوران ریاست جمهوری بنیصدر" مشاور فرهنگی رییس جمهور بود ولی بعد از 8 ماه استعفا داد. پس از فرار بنیصدر، به مدت دو سال بر اثر همکاری که سابقاً با بنیصدر داشت، خانهنشین شد. سبزواری در دهه 60 و 70 مشاور وزرای فرهنگ و ارشاد اسلامی بود و مدت 4 نیز با سمت "رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران" در کشور تاجیکستان خدمت کرد. علی موسوی گرمارودی در سال 1385، "چهره ماندگار بخش شعر" و در سال 1390، به عنوان یکی از "مفاخر ایران زمین" معرفی شد و نیز در آبان ماه سال 1392، از مقام علمی وی در سرای اهل قلم تجلیل به عمل آمد.