عزالدین حسین بن عبدالصمد بن شیخ شمس الدین محمد بن على بن حسین حارثى هَمْدانى جبل عاملى جُبَعى، ملقب به "عزالدین"، در اول محرم سال 918 ه.ق، در روستاى "جُبَع"، نزدیک شهر "صیدون"، جنوب "لبنان" کنونی، در خاندانى مشهور به دنیا آمد. اصلی ترین منبع شرح حال حارثی، کتابی است که "مظفرالدین علی"، شاگرد "بهاءالدین عاملی" (شیخ بهائی)، در شرح حال شیخ بهائی و استادانش نوشته و بدین مناسبت، شرح حال پدر شیخ بهائی، یعنی حسین بن عبدالصمد را نیز آورده و "افندی اصفهانی" بخشی از آن را نقل کرد. شیخ حسین حارثى، یکى از شاگردان مبرز فقیه نامدار شیعه، مرحوم "شهید ثانى" بود، وی پس از شهادت استادش در ایام جوانى، در اثرسختگیری ها و کارشکنی هایى کـه در امـور شیعه در "جبل عامل" پیش آمده، به "ایران" منتقل گردید و در قلمرو تحت سيطره و حاکميت "صفويه" مستقر شد و به سرعت به مناصب مهم دينى، يعنى شيخ الاسلامى "قزوين"، "مشهد" و "هرات" در نيمه دوم حکومت "شاه طهماسب" (930 ـ 984) دست يافت. وى در سال 983 ه.ق، به قصد اداى حج، "ايران" را ترک کرد و پس از انجام حج به "بحرين" رفت و در همان جا بر اثر بيمارى درگذشت و در روستاى "مُصَّلى" از توابع "هِجر" به خاک سپرده شد.