شیخ خزعل ملقب به معزالسلطنه و سردار اقدس، فرزند "شیخ جابرخان نصرت الملک" و "نورا خانم"، در سال 1242 ه.ش (1280 ه.ق) متولد شد. وی از قبیله اعراب بنی کعبه از تیره فرعی محسین بود که مسکن اصلی آن ها میان "تهامه" و "مدینه" (در شبه جزیره عربستان) بود اما در سده های اخیر از عراق به منطقه هویزه کوچ کردند. او القاب متفاوتی چون نصرت الملک، معزالسلطنه، سردار قدس، سردار ارفع را داشت و همچنین از دولت انگلستان و حکومت هند نشان ها و فرمان های مهم نظامی را دریافت کرد و به رتبه امیر نویانی هم نایل شده بود. شیخ خزعل پس از قتل برادرش به حکومت محمره رسید و پس از مقابله با برخی عوامل حکومت مانند "سرادر اکرم" و اتحاد با قبایل جنوب، پایه های حکومتداری خود را در برخی نواحی خوزستان محکم کرد. او در دوران قاجار نواحی چون: هویزه، فلاحیه، اهواز، محمره و... و همچنین سرپرستی همه عشایر عرب و سرپرستی ایلهای لر را در دست داشت و در اوج قدرت خود را "امیر عربستان" می خواند. در قصر (فیلیه) حکمرانی او همه فرقه ها از لژهای فرامانسونری، رقاصه ها بت پرستان هندی تا نیکوکاران و صالحان رفت و آمد داشتند. او می کوشید تا خوزستان را به طور کامل در دست بگیرد و به دنبال استقلال خوزستان بود. شیخ خزعل به دلیل خوش خدمتی و ارائه خدمات متقابل و برخورداری از حمایت دولت انگلیس، رابطه خوبی با آنها برقرار کرد. او بسیار خوش گذران و عیاش بود و داشتن صد زن در حرمسرای او از نشانه های عیاشی اش می باشد. وی در زمان برکناری احمد شاه و تزلزل سلسه قاجار، به همراه " علی قلی خان بختیاری" (معروف به سردار اسعد) رهبری قیام سعادت را جهت برگرداندن احمد شاه در دست گرفتند. وی در زمان پهلوی جهت حفظ دارایی اش و عدم انجام قیام در خوزستان، با رضاخان به توافق رسید اما پس از چندی که تصمیم به تقسیم دارایی و مهاجرت به خارج ایران را داشت، با فراخوان رضا خان به تهران رفت و پس از اقامت 11 ساله در باغ همسرش "فخرالسلطنه" (دختر حسین قلی خان نظام السلطنه)، سرانجام در سال 1315 ه.ش، به دست عوامل رضاخان به قتل رسید.