سید محمد شفیع جاپَلَقی، در قرن سیزدهم ه.ق، در روستای "جاپَلَق" در حوالی "بروجرد" به دنیا آمد. چاپلقی پس از فراگیری علوم دینی نزد "ملا احمد نراقی" و "سید محمد باقر شَفْتی"، راهی "کربلا" شد و پس از کسب مدارج علمی، از اساتید آنجا اجازه روایت دریافت کرد. وی پس از بازگشت به "بروجرد" به تدریس، افتا و تربیت شاگردان خویش، پرداخت. شاگردان بسیاری در حوزه درس او در "بروجرد"، پرورش یافتند و گفته اند که بیش از یک صد تن از آنان از جمله فرزندانش به درجه اجتهاد رسیدند. از مهمترین آثار چاپلقی، "الاصول الکربلائیه" و "الرساله الرضاعیه و الرساله الصومیه" بوده که سرانجام در سال 1280 ه.ق در "بروجرد" از دنیا رفت.