سید محمد تقى مصطفوى در سال 1284 در تهران متولد شد. پس از اخذ دیپلم از مدرسه دارالفنون تهران درسال 1304 ش، به استخدام وزارت معارف درآمد و همزمان با تدریس در مدارس، تحصیلات خود را در دانشکده حقوق ادامه داد و درسال 1307 ش در این رشته فارغ‌ التحصیل گردید و از سال 1308 ش تا 1310 ش به تدریس زبان فرانسه پرداخت. خدمت در  ادارهٔ تحقیقات مصطفوی را به رشتهٔ باستان‌شناسی علاقمند کرد به طوری که در این رشته تخصص یافت. وی  همزمان با دوره مهمی از کاووش‌های تخت جمشید به همراه "هرتسفلد" و "کرفتر" حضور داشت و در جریان پیدا شدن الواح زرین و سیمین در آپادانا جزو هیات کاووش بود. مصطفوی همچنین  نخستین ایرانی است که به ریاست مدیریت کل اداره باستان شناسی ایران بعد از گدار رسید. وی تالیفات گسترده‌ای در زمینه تاریخ و فرهنگ و باستان شناسی ایران دارد که مهمترین آن کتاب امانتداری خاک است که به شرح کشفیات و آثار فرهنگی تخت جمشید اختصاص دارد. محمد تقی مصطفوی به عنوان سومین مدیر موزه ملی ایران متخصص باستان شناسی هخامنشی و عهد سلجوقی به عنوان دو دوره مهم تاریخی ایران بود. در زمان سرپرستی مصطفوی چند موزه جدید در شهرستانها راه‌اندازی شد که از آن میان می‌توان از «موزه پارس» شیراز و موزه‌های «قزوین» و «چهلستون» اصفهان نام برد. وی سرانجام در سال 1337 ش در گذشت.