سید ضیاالدین طباطبایی، در اوایل تابستان سال 1268 شمسی، برابر با ژوئن 1889 میلادی و هفت سال قبل از ترور ناصرالدین شاه در شهر شیراز متولد شد. پدرش سیدعلی آقا یزدی از سخنوران مشهور عصر قاجار، خطیب و روضه خوان دربار بود. سید ضیاء الدین در دوران زندگی اش شاهد حوادث مهمی از جمله انقراض سلسله قاجار، ظهور و سقوط رضاخان و جنگهای جهانی اول و دوم بود. او مشهورترین نخست وزیر سال های پایانی سلسله قاجار و عامل اجرایی كودتای انگلیسی رضاخان است که در فاصله بین سال های 1300-1302 شهراد تهران بود.سید ضیاء الدین که در کودتای 1299 همراه با رضاخان شرکت داشت، با به قدرت رسیدن پهلوی رئیسالوزرای حکومت کودتا شد و تا 14 خرداد 1300 در این مقام بود و دوبار کابینه تشکیل داد. مدت نخست وزیری وی بیش از صد روز به طول انجامید. وی پس از پایان دوره صد روزه نخست وزیری خود از صحنه سیاست خارج شد و به خارج از کشور سفر کرد. از راه عراق به اروپا رفت و مدتی در سوئیس مقیم بود. سپس به فلسطین رفت و در آنجا اقامت گزید و به کارهای کشاورزی پرداخت.بعد از وقایع شهریور 1320 مجددا وارد تهران شد و یک بار دیگر فعالیت سیاسی خود را از سرگرفت. در این دوره از تجدید فعالیت سیاسی سید ضیاء الدین، مخالفینش به خصوص اعضای حزب توده سخت به تکاپو افتادند و مظهر ارتجاع و عامل یک انگلستان معرفی کردند. سید ضیاء چند سال بعد از این مبارزات به سعادت آباد (شمال غربی تهران) پناه برد و به کارهای زراعتی پرداخت. او در شهریور ماه سال 1348 درگذشت.