حسین علیزاده در سال 1330 در منطقه "سید نصر الدین" بازار "تهران" متولد شد.وی تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان "حافظ" در منطقه بازار و موسیقی را در هنرستان موسیقی سپری کرد، سپس وارد دانشکده موسیقی دانشگاه هنرهای زیبای تهران شد و لیسانس آهنگسازی و نوازندگی خود را از آنجا دریافت نمود. در همین دوران نزد اساتید متعددی چون "هوشنگ ظریف، علی اکبر شهنازی، نورعلی برومند، محمود کریمی، عبدالله دوامی، یوسف فروتن و سعید هرمزی" به فراگیری ردیف پرداخت. پس از اتمام تحصیلات، به سمت رهبر و تکنواز ارکستر ملی ایران در رادیو و تلویزیون منصوب و به اجرای برنامه هایی در داخل و خارج از کشور پرداخت. او گروه عارف را بنیان نهاد و همکاری هایی با گروه شیدا داشت، دو گروهی که هدفشان پیشرفت و ترقی موسیقی کلاسیک ایرانی بود.اولین تجربه حرفه ای علیزاده در اروپا، همکاری در اجرای "باله گلستان" اثر "موریس بژار" بود. پس از آن و در سال 1362 برای ادامه تحصیل در رشته آهنگسازی وارد دانشگاه برلین شد و به عنوان تز دوره آهنگسازی قطعه "عصیان" را ساخت.علیزاده با برگشت به ایران در سال 1367 به اجرای "شورانگیز" و "ترکمن" پرداخت که دریچه ای جدید به روی موسیقی ایران گشود.تکنوازی ها و همنوازی های او با ارشد تهماسبی، سخنرانی و اجراهای متعدد در ایران و خارج از ایران، ضبط آثار، اجرای ردیف میرزاعبدالله فراهانی، تدوین کتاب های ده قطعه برای تار که آثارش را ارائه کرده، کتاب های آموزشی، کاست های آموزشی، تدریس تار و سه تار، کار بر روی مقام ابداعی و اجرای کنسرت های داد و بیداد، ساخت موسیقی فیلم و ... از جمله فعالیت های او در سال های پس از انقلاب است.علیزاده که بسیاری او را یکی از مهمترین چهره های موسیقی معاصر ایران می دانند به غیر تدریس در هنرستان و دانشگاه، بدنه اصلی ردیف را بر اساس نظریات میرزا عبدالله برای تار و سه تار جمع آوری نموده است که از جمله متدهای مهم آموزش ردیف در موسیقی سازی ایران است.