حسین بن محمد جسر طرابلسی، در سال 1261 ه.ق، در خانواده ای اهل علم در "طرابلس" لبنان به دنیا آمد. در حدود یک سالگی پدرش را که از عالمان زمان خود بود، از دست داد و عمویش "شیخ مصطفی جسر" سرپرستی او را به عهده گرفت. وی در طرابلس علوم دینی را نزد اساتید بزرگی چون "شیخ عبدالجلیل" و "عبدالرزاق رافعی" فرا گرفت و در هجده سالگی راهی "قاهره" شد و در دانشگاه "الازهر" نزد استادانی چون "شیخ حسین مَرْصَفی" و "عبدالرحمان بحراوی" به تحصیل علم پرداخت. جسر را از پیشگامان نهضت فرهنگی عرب در عصر جدید شمردهاند زیرا وی معتقد به، آموزش علوم روز به شیوه جدید و تلفیق آنها با علوم و مبانی دینی بود. وی شاعری ماهر نیز بود که "حسنی عامری" مؤلف "نزهه الالباب" نام او را در زمره شعرای "شام" آورد، وی همچنین مؤسس و سردبیر هفته نامه "طرابلس" (طرابلس الشام) بود و خود مقالاتی در این نشریه نوشت. از فرزندان جسر، "محمد جسر" در حیات سیاسی "لبنان" نقش بارزی داشت و به ریاست مجالس سنا و نمایندگان "لبنان" رسیده و فرزند دیگرش، "ندیم افندی"، به مناصب اداری و حقوقی دست یافت. از مشهورترین آثار جسر "الرساله الحمیدیه فی حقیقه الدیانه الاسلامیه و حقیقه الشریعه المحمدیه" و "علم تربیه الاطفال سعاده الرجال و النساء" بوده که سرانجام در سال 1327 ه.ق، درگذشت.