میرزا حسن خان پیرنیا ملقب به "مشیرالملک"، مشهور به "مشیرالدوله"، معروف به "حسن پیرنیا"، در اوایل سال 1251 هجری شمسی برابر با 1291 هجری قمری در "تبریز" به دنیا آمد. در نوجوانی به روسیه رفته علوم نظامی و حقوق را آموخت و به سمت وابسته سفارت ایران در "سن پترزبورگ" منصوب شد. وی در سال 1278 مدرسه سیاسی را در تهران تاسیس کرد که در تربیت رجال سیاسی بعدی نقش مهمی داشت و بعدها تبدیل به دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد. او در جریان انقلاب مشروطه با همکاری برادرش "حسین پیرنیا" در ترجمه و تدوین قانون اساسی مشارکت داشت و تا شهریور سال 1302 مقامات و مسئولیت های متعددی را عهده دار بود و از آن پس به تالیف کتاب و انجام امور فرهنگی پرداخت. میرزا حسن خان مشیرالدوله در مجموع 4 بار رییسالوزراء شد و 24 بار به مقام وزارت رسید. او همچنین در دورههای دوم تا ششم، نماینده مردم تهران در مجلس شورای ملی بوده و پس از آن به کلی از مشاغل دولتی کناره گیری کرد. مهم ترین کتاب او "تاریخ ایران باستان" در سه جلد و خلاصه آن در یک جلد است که نخستین قدم اساسی در تدوین تاریخ مستند ایران پیش از اسلام به شمار می رود. مشیرالدوله سرانجام در سال 1314 در 63 سالگی در گذشت و او را در "امامزاده صالح" تجریش دفن کردند.