آیت الله سید حسن معصومی اشکوری در 3 شوال سال 1259 ق (آبان 1222 ش) در نجف اشرف و در میان خاندانی معروف به علم، فقاهت و سیادت چشم به جهان گشود و دوران کودکی را نیز در همین شهر گذراند. پدرش آیت الله حاج سیدابوالقاسم اشکوری مجتهدی جامع الشرایط بود که در اواخر قرن دوازدهم قمری، مرجعیت شیعه را در نجف اشرف عهده دار بود. و مادرش دختر آیت الله آخوند ملا محمد رفیع بن عبدالمحمد کزازی کواری اراکی بود که در نجف اشرف به فضل، دانش، زهد و تقوا شهرت داشت. آیت الله سید حسن معصومی اشکوری اصالتاً اهل اشکور در بخش مرکزی شهرستان رودسر استان گیلان است. منطقه ای که در سده های اخیر، مهد تربیت عالمانی متقی و زاهد و دانشورانی برجسته بوده است. اشکور تماماً در ناحیه تاریخی دیلم قرار دارد و مردم این سامان در قرن سوم به دست ناصرالحق اطروش مسلمان و شیعه اثنی عشری شدند. این سرزمین سرسبز از قدیم الایام مهد پرورش عالمان جلیل القدر و حکیمانی بلندآوازه بوده است و در هیچ عصری از اعصار گذشته خالی و عاری از مفاخر فرهنگی و علمی و دینی نبود. این عالم بزرگ تحصیلات خود را در شهرهای مختلف ایران و عراق کامل کرد و بعد از آن به ایران بازگشت و عمر خویش را صرف خدمت به اسلام و مبارزه در برابر ظلم نمود. دارای طبع شعر و آثاری چند می باشد و شاگردانی را نیز تربیت کرده است. وی سرانجام در 1334 ش و در سن 80 سالگی و بر اثر بیماری در شهر رشت وفات نمود. پیکرش به قم منتقل شد و در مقبرةالعلمای حرم حضرت معصومه سلام الله علیها به خاک سپرده شد. لازم به ذکر است که پسر عموی این بزرگوار نیز آیت الله سیدحسن حسینی اشکوری نام داشت. (حدود 1295 - 1367 ق) و او نیز از شاگردان میرزای رشتی و آخوند خراسانی و... بود و با وی تشابه اسمی داشته است. وی در نجف اشرف رحلت کرد و در همان سرزمین مدفون شد.